ENGELSİZ PENCERE 3 “Engelliler İçin Şehir Var Ama Erişim Yok”

Antalya gibi büyük ve gelişmiş bir şehirde yaşamak birçok kişiye konforlu görünebilir. Ancak iş engelliler için yaşam koşullarına gelince, tablo o kadar parlak değil. Şehrin caddeleri, kaldırımları, durakları hâlâ engelliler için tam anlamıyla uygun değil. Ve en önemlisi: Antalya’da akülü sandalye kullanan bireyler için hiçbir şarj istasyonu yok. Evet, koca şehirde tek bir nokta bile bulunmuyor.

Nasıl ki petrol istasyonlarında araçlar için, alışveriş merkezlerinde elektrikli otomobiller için, havalimanlarında, otogarlarda ya da otoparklarda yolculara özel alanlar varsa; aynı şekilde tranvay duraklarında, otobüs duraklarında, parklarda ve sahil yollarında engellilerin akülü araçlarını şarj edebileceği istasyonlar da olmalıdır. Bu bir lütuf değil, çağdaş bir şehirde olması gereken temel ihtiyaçtır. Bir şehirde akülü sandalye için şarj istasyonu yoksa, o şehirde özgürlük de eksiktir.

Engelli bireylerin karşılaştığı sıkıntılar sadece bununla sınırlı değil. Otoparklar çoğu zaman ya eksik ya da engelli olmayan sürücüler tarafından işgal edilmiş durumda. Bazı rampalar yanlış açıyla yapılmış, bazıları ise kaygan zemin nedeniyle kullanılamıyor. Kimi yerlerde kaldırımlar dar, kimi yerlerde ise iniş-çıkışlar düzensiz. Bir parkta gezmek, bir duraktan geçmek ya da bir markete girmek bile çoğu zaman cesaret istiyor. Tüm bunlar küçük detay gibi görünse de, bir engelli için her biri büyük bir engel anlamına geliyor.

Fiziksel zorlukların ötesinde bir de toplumsal duyarsızlık var. Bazen bir insanın yüzüne merhametle değil, merakla bakılıyor. Oysa engellilik bir kusur değil, bir imtihandır. Bizim ihtiyacımız acınmak değil; anlaşılmak, değer görmek ve fırsat eşitliğidir. Bir tebessüm, bir yardım eli ya da samimi bir selam bile çoğu zaman bir kalbi ısıtmaya yeter.

Unutmayalım, gerçek medeniyet binalarla değil, insanın insana gösterdiği saygıyla ölçülür. Bir şehirde yollar ne kadar geniş olursa olsun, eğer vicdanlar daralmışsa orada gelişmişlikten söz edilemez. Antalya’yı ve tüm Türkiye’yi gerçekten engelsiz yapmak istiyorsak, yalnızca yolları değil, zihinleri de onarmamız gerekiyor.

Engelsiz bir şehir, aslında herkes için daha yaşanabilir bir şehirdir. Bugün yürüyen bir insan, yarın tekerlekli sandalyeye muhtaç kalabilir. Bu yüzden empati, sadece bir kelime değil; insanlığın ortak sorumluluğudur.

Bizler sabırla, inançla ve azimle mücadele ediyoruz. Ve inanıyoruz ki bu çabanın karşılığı sadece dünyada değil, ahirette de verilecektir. Çünkü cennette engel yok, yorgunluk yok, kısıtlama yok. Orada hepimiz Rabbimizin rahmetiyle buluşacak, gerçek özgürlüğe kavuşacağız.

✍️ H. Zahit Karataş
Engelsiz Pencere…